یاددارم شبی دوستان را گفتم چاره درد بیکاری چیست؟آن یکی گفت: برو چت کن که بیکاری را بهتر از آن چاره ای نیست.گفتم چت چیست  و کجاست؟هاتفی از غیب ندا زد که چت  نوشتن است در کشور یاهو و  در سرزمین کله زردها. نوشتن است با آدم هایی قایم شده در پشت نقابی زرد به نام ایدی ،آدم هایی در لباس دیگر ، در لباس شیر و شتر، موش و کرم و عقرب . مردانی با ایدی های زنانه و زنانی با ایدی های مردانه . به عبارتی چت  جایگاه الاف ها و مأوای قماربازان همیشه بازنده است. اکنون روزها می گذرد ومن هم در سرزمین ........مأوا گزیده ام

نخستین بار که دیدمش در یک مجلس عروسی بود در اتاق، زنان فامیل ، آشنا و همسایه نشسته بودند . وارد اتاق که شدم چشمم به او افتاد.  گل سر سبد مجلس بود ، آنقدر جلوه نمایی می کرد که  در همان اولین نگاه کار خودش را کرد ، قلبم به تپش افتاده بود اولین بار بود که عاشق می شدم همچنان به او خیره شده بودم و چشم از او بر نمی داشتم . تمام حاضرین متوجه من شده بودند  و من به او  ، رنگم پریده بود یک لحظه نگاهم را از او گرفتم و چشمم به مادرم افتاد که با خشم نگاهم می کرد و با اشاره به من فهماند که از آنجا بروم . اما مگر می شد باز چشمم به او و زیبایی هایش افتاد ، در این لحظه اتفاق جالبی افتاد ، تعدادی از مهمانان بلند شدند و بقیه برای بدرقه ، آنان را همراهی کرده و همه از اتاق خارج شدند حالا فقط من بودم و او، دستانم می لرزید نفسم به شماره افتاده بود ، نگاهش کردم و به او نزدیک شدم خدا خدا می کردم کسی وارد نشود چه اینکه می ترسیدم آبرویم برود، و او همچنان متین و موقر نشسته بود ، به یک قدمیش رسیده بودم اطرافم را نگاه کردم کسی نبود دستم را به طرفش دراز کردم و او را گرفتم و در یک آن خوردمش ، چه نان خامه ای خوشمزه ای بود